UNSW opisuje eksperyment mający na celu określenie współczynnika tarcia statycznego i kinetycznego. Eksperyment ustawiony jest na górnej powierzchni stołu wykonanej z winylu. Dwie żelazne tarcze, każda o masie 1 kg, są umieszczone tak, że najniższe siedzenia na próbce sztucznej trawy. Aby zmierzyć poziomą siłę potrzebną do pokonania tarcia, wyciągnięta jest równowaga sprężynowa przymocowana do mas.
Eksperyment mający na celu określenie tarcia między dwoma arkuszami papieru został opisany przez ABC. Prosta konfiguracja polega na oderwaniu dwóch arkuszy papieru, aby pokonać tarcie, które je łączy. Biorąc pod uwagę wyższą pozycję, dwie książki zwykłego papieru mają splecione strony. Podczas gdy łatwo jest rozdzielić dwa arkusze papieru, przeplecione strony dwóch książek są utrzymywane razem przez większe tarcie, a zatem są trudne do rozdzielenia podczas przeciągania.
Według Verniera, można doświadczyć tarcia statycznego, próbując wcisnąć ciężkie pudełko, które spoczywa na podłodze. Naciśnięcie takiego pudła lekko wywołuje równą, lecz przeciwną w kierunku siłę tarcia statycznego. Zastosowanie większej siły, aby popchnąć pudło, zwiększa wielkość tarcia. Istnieje jednak granica siły tarcia, która może powstać pomiędzy podłogą a pudłem, ponieważ pchnięcie mocniej ostatecznie pokonuje ją i powoduje przesunięcie pudła.
