Kleopatra była ostatnią władczynią starożytnej dynastii Ptolemeusza w egipskim imperium i prowadziła sprawy zarówno z Juliusem Cezarem, jak i Markiem Antoniuszem, co przyczyniło się do umocnienia jej władzy i spowodowania kryzysu w Rzymie. Kiedy armia, którą ona i Antony wychowali została pokonana przez Rzymian, popełniła samobójstwo, rzekomo pozwalając się ugryźć śmiertelnemu wężowi.
Kleopatra VII urodziła się w rodzinie królewskiej Ptolemeusza i doszła do władzy jako nastolatka, rządząc wspólnie z dwoma braćmi w regencji nad Egiptem. Kiedy jej bracia zmusili ją do władzy, sama przemyciła w obecności Juliusza Cezara w Rzymie, gdzie błagała go o przywrócenie jej autorytetu. W zamian Kleopatra stała się kochanką Cezara, a także obiecała spłacić dług wojenny, zadłużony Rzymowi przez Egipcjan. W końcu urodziła mu syna o imieniu Caesarion lub "Mały Cezar".
Po przywróceniu władzy przez Rzymian, Kleopatra znalazła się w środku kryzysu politycznego po zabójstwie Cezara. Dołączając do Marka Antoniusza, pomogła w finansowaniu wypraw wojennych we wschodnim Imperium Rzymskim. Antoniusz, całkowicie uwiedziony urokiem Kleopatry, zamieszkał z nią w Aleksandrii. Mieli troje dzieci razem, a Antoniusz wymienił nawet Cezariona na prawowitego spadkobiercę rzymskiego cesarza.
Urodzony w Rzymie spadkobierca cezara, Oktawian, maszerował do Egiptu na czele rzymskiej armii i pokonał siły zorganizowane przez Antoniusza i Kleopatrę w Akcie, W następstwie, Antoniusz zdecydował się rzucić miecz. Kleopatra została zatrzymana w areszcie domowym i postanowiła zabić się, zamiast być łupem wojennym. Według legendy zrobiła to, pozwalając się ugryźć przez jadowitą bolę.
