Niektóre adaptacje pytona obejmują wysoki metabolizm, powiększenie narządów podczas karmienia i wrażliwe na ciepło narządy. To te wrażliwe na ciepło narządy, które pozwalają pytonom na identyfikację potencjalnej ofiary.
Według University of Texas, dwie ważne adaptacje pytonów to ich metabolizm i narządy. Kiedy się żywią, ich narządy, w tym serce, wątroba, nerki i jelito cienkie, znacznie się powiększają. To, w połączeniu z przyspieszającym metabolizmem, umożliwia połykanie zwierząt w całości. Po upływie jednego lub dwóch dni po zakończeniu trawienia organy te powracają do swoich normalnych rozmiarów. Zęby Pythona, które skierowane są do tyłu, również odgrywają rolę w karmieniu, pomagając złapać i trzymać się modląc, dopóki nie doprowadzi ich do śmierci.
Inną adaptacją pytonów są wzorzyste skale, które pozwalają im wtopić się w ich środowisko, ukrywając je przed drapieżnikiem i ofiarą. Nocna wizja tych gadów pozwala im polować w nocy. Tymczasem nauczyli się przystosowywać swoje ciała do różnych temperatur. Podczas niskich temperatur wnikają do gniazd innych zwierząt lub owadów, takich jak termity. Czarnogłowe pytony są specjalnie przystosowane do przetrwania w upale. Czarne głowy pomagają im utrzymywać stałą temperaturę ciała poprzez wchłanianie słońca. Aby się ochłodzić, zdejmują głowy z gorąca, a czasami odkładają je na piasek.
