Prehistoryczne rośliny to mchy, skrzypy i paprocie z epoki paleozoicznej i łysy cyprys, ginkgos, sagowce, magnolie i palmy z epoki mezozoicznej. Skrzypami i paprotkami są uważane za pierwsze rośliny lądowe. Naukowcy są przekonani, że ich zarodniki stworzyły nowe rośliny i doprowadziły do nagonasiennych. Kwitnące rośliny były ostatnimi, które pojawiły się i są obecnie najbardziej rozpowszechnionymi gatunkami na tej planecie.
Naukowcy i archeolodzy byli w stanie badać skamieliny roślin pozostawione za sobą, gdy części roślin, takie jak łodygi, liście, korzenie, zarodniki, nasiona lub owoce, zostały uwięzione w popiele wulkanicznym, glinie, błocie lub piasku. Ta transpiracja zachowała rośliny i chroniła je przed niektórymi elementami, które normalnie spowodowałyby ich rozłożenie w czasie.
Rośliny pojawiły się na Ziemi dużo wcześniej niż zwierzęta. Naukowcy uważają, że obecność roślin jest właśnie tym, co umożliwiło istnienie zwierząt w późniejszych epokach prehistorycznych. Rośliny wypuściły do atmosfery żywy tlen jako produkt uboczny procesu fotosyntezy, a ta manifestacja przygotowała środowisko odpowiednie dla rozwoju i rozkwitu zwierząt. Rośliny działały jako źródło pożywienia dla większości zwierząt w najwcześniejszych epokach i nadal stanowią podstawę dla łańcuchów pokarmowych w czasach nowożytnych.
