Do typowych form oceanicznych należą głębokie rowy, wulkany, pasma górskie i płaskowyże. Sam ocean, który obejmuje około 70% powierzchni planety, jest uważany za jeden z głównych landformy na Ziemi.
Formy geologiczne są cechami geograficznymi, które charakteryzują konkretny teren lub krajobraz na powierzchni Ziemi. Formacje te powstały w wyniku ciągłej aktywności zjawisk naturalnych, takich jak erozja, wietrzenie i tektonika płyt. Typowe formy ukształtowane na suchym lądzie to góry, wzgórza, pustynie, doliny, wydmy i płaskowyże. Zbiorniki wodne, takie jak rzeki, zatoki i morza, są również uważane za formy terenu.
Światowy ocean dzieli się na pięć głównych zbiorników wodnych: Pacyfik, Atlantyk, Ocean Indyjski, Arktyczny i Południowy. Mówi się, że oceany powstały po ochłodzeniu planety po jej początkowym utworzeniu. Wulkany wyrzucały w powietrze ogromne ilości pary, które skraplały się i wytrącały. Ulewne deszcze zapewniły wody dla pierwotnych mórz planety, które połączyły i utworzyły oceany.
Pod tymi wodami leżą różnorodne inne formy terenu, które są nieustannie tworzone i niszczone z powodu powolnego, ale nieprzerwanego ruchu skorupy ziemskiej. Granica między suchym lądem a morzem nazywana jest szelfem kontynentalnym, gdzie stopniowo opada w dół, tworząc kontynentalny stok. Dalej w głębiny oceanów są równiny otchłani, grzbiety i systemy wulkaniczne. Tawerna Mariana, położona przy Challenger Deep na Północnym Pacyfiku, jest najgłębszym punktem na planecie.
