Cyrkon należy do grupy 4 w układzie okresowym, który jest częścią większej rodziny znanej jako metale przejściowe. Według strony internetowej Jeffersona, inne elementy w grupie 4 to tytan, hafn i rutherfordium. Cyrkon, tytan, hafn można znaleźć w przyrodzie, natomiast rutherfordium istnieje tylko w laboratorium.
Nazwa cyrkonu pochodzi od perskiego słowa "zargun", które oznacza "złoto". Element jest powszechnie rozpoznawany jako część złożonej cyrkoni (ZrSiO 4 ). Jasny kamień w kształcie cyrkonu można przyciąć, by przypominał diament i często znajduje się w biżuterii. Inne zastosowania cyrkonu i jego związków obejmują pompy o wysokiej wydajności, narzędzia chirurgiczne i płyny do leczenia trującego bluszczu. Ten pierwiastek nie pochłania łatwo neutronów i dlatego jest stosowany w reaktorach jądrowych, których produkcja stanowi do 90 procent rocznej produkcji cyrkonu.
Cyrkon został odkryty przez Martina Heinricha Klaprotha 1789 i wyizolowany przez Jönsa Jacoba Berzeliusa w 1824 roku. Często jest on mieszany z hafnem, chemicznie podobnym pierwiastkiem, który sprawia, że izolowanie cyrkonu jest trudnym procesem. Jego symbol atomowy to "Zr", a jego liczba atomowa to 40. Ma ciężar atomowy równy 91, co oznacza, że cyrkon ma w swoim jądrze 51 neutronów i 40 protonów. Występuje w fazie stałej w temperaturze pokojowej.
