Polisacharydy to węglowodany utworzone z powtarzających się struktur zwanych monosacharydami, które są jednostkami jednoskładnikowymi. Co najmniej trzy monosacharydy muszą się łączyć tworząc polisacharyd. Przykładami przechowywanych polisacharydów są skrobie i glikogen, a pektyny i celuloza są przykładami struktury polisacharydów.
Skrobia, jeden rodzaj przechowywanego polisacharydu, zawiera amylozę i amylopektynę. Skrobie są nierozpuszczalne w wodzie. Skrobia jest najbardziej znaczącym polisacharydem występującym w roślinach. Zwierzęta i ludzie mogą spożywać skrobię, a przykłady takich skrobi to kukurydza, ziemniaki i pszenica.
Glikkoza jest innym rodzajem przechowywanego polisacharydu. Glikocynę określa się czasem jako skrobię zwierzęcą, ponieważ jest wytwarzana w mięśniach i wątrobie. Glycoza wytwarza energię, która łatwo przekształca się w organizm w glukozę. Glikogen jest przechowywany w wielu narządach i tkankach w całym ludzkim ciele, w tym w wątrobie, mięśniach i czerwonych ciałkach krwi.
Strukturalne polisacharydy znajdują się zarówno w komórkach zwierzęcych, jak i roślinnych. Celuloza znajduje się w komórkach roślinnych i jest dużym składnikiem struktury komórkowej. Większość zwierząt, w tym ludzi, nie jest w stanie strawić celulozy. Chityna jest kolejnym strukturalnym polisacharydem występującym u zwierząt. Tworzy egzoszkielet pasikoników, małży, homarów i karaluchów. Trzeci rodzaj strukturalnego polisacharydu to pektyna, która jest złożonym polisacharydem znajdującym się w ściankach komórek roślinnych.
