Niektóre właściwości, które są wspólne dla wszystkich fal elektromagnetycznych, to amplituda, charakterystyczna częstotliwość i długość fali oraz zdolność do poruszania się w próżni z tą samą prędkością, która jest zwykle określana jako prędkość światła. Wszystkie fale elektromagnetyczne propagują również pola elektryczne i magnetyczne w kierunku prostopadłym do ich kierunku przepływu energii. Pola elektryczne i magnetyczne są w fazie i pod kątem 90 stopni względem siebie.
Amplituda odnosi się do odległości lub wysokości od środka fali elektromagnetycznej do jej maksymalnego przemieszczenia. Odzwierciedla to wielkość oscylacji, a także jest miarą ilości energii zawartej w fali elektromagnetycznej.
Odległość objęta jednym pełnym cyklem oscylacji fali elektromagnetycznej określana jest jako jej długość fali. Jest to indywidualna charakterystyka, która jest unikalna dla rodzaju promieniowania elektromagnetycznego. Długość fali jest zwykle mierzona w nanometrach i reprezentuje odległość między dwoma sąsiadującymi pikami w fali.
Częstotliwość odnosi się do liczby pełnych oscylacji fal występujących w danym okresie czasu lub przechodzących o określony punkt w ciągu sekundy. Częstotliwość i długość fali są ze sobą powiązane i proporcjonalne. Krótsze długości fal odzwierciedlają wyższe częstotliwości, a dłuższe fale występują w falach elektromagnetycznych o niższej częstotliwości. Częstotliwość fali elektromagnetycznej jest czynnikiem, który jest względnie nieszkodliwy lub niebezpieczny dla żywych organizmów. Fale elektromagnetyczne o niższej częstotliwości, takie jak fale radiowe, są ogólnie akceptowane, aby nie były szkodliwe. Jednak promieniowanie o wyższej częstotliwości, takie jak promieniowanie gamma i promieniowanie X, jest wyjątkowo szkodliwe przy pewnych poziomach ekspozycji.
