Ogólna charakterystyka tkanki nabłonkowej polega na tym, że komórki są ściśle upakowane. Ponieważ tworzą podszewki narządów i jam ciała, mają przynajmniej jedną stronę, która nie styka się z innymi komórkami. Brak im naczyń krwionośnych i uzyskanie pożywienia poprzez dyfuzję.
Ponieważ są one tak blisko upakowane, komórki nabłonka mają małą matrycę między nimi. Są oddzielone od podstawowych komórek przez błonę podstawną.
Tkanka nabłonka jest odpowiedzialna za ochronę ciała, wydzielanie i wydalanie, wchłanianie i pozwalanie organizmowi na odczuwanie świata zewnętrznego. Istnieją trzy podstawowe typy komórek nabłonkowych: płaskie, prostopadłościenne i kolumnowe. Komórki nabłonkowe mogą znajdować się w arkuszach jednej lub więcej warstw. Płaskie komórki są cienkie i wyglądają jak łuski o nieregularnych krawędziach. Tworzą komórki pokrywające powierzchnię ciała oraz wyściółkę jamy ustnej i przełyku.
Komórki kubiczne przypominają małe kostki i są prawie tak wysokie, jak szerokie. Te komórki wyścielają niektóre z jam ciała i gruczołów. Komórki kolumnowe są znacznie wyższe niż są szerokie i znajdują się w żołądku i jelitach. Inny rodzaj kolumnowej komórki nabłonkowej znajduje się w układzie oddechowym.
