Sejsmografy mierzą wibracje powstałe podczas trzęsień ziemi. Wszystkie trzęsienia ziemi, niezależnie od wielkości, generują wibracje w głębi ziemi. Wibracje te spowodowane są pękaniem i pękaniem skał i materiałów organicznych wzdłuż stref uskokowych; sejsmografy wykrywają i rejestrują częstotliwość, czas trwania i wielkość wszystkich fal wibracyjnych emitowanych przez trzęsienia ziemi.
Sejsmografy są względnie proste w projektowaniu; zawierają elementy czujnikowe, zwane sejsmometrami, które są wzmacniaczami, które dostarczają szczegółowych informacji na temat typów wychwytywanych wibracji i wyświetlaczy. Pracują, wykrywając ruch ziemi, który mierzy się względem nieruchomego obiektu; duże obiekty nie poruszają się podczas wstrząsów, co umożliwia sejsmografom wykonanie dokładnych pomiarów. Sejsmografy pobierają i interpretują wyniki trzęsienia ziemi zgodnie z wytwarzanymi wibracjami. Informacje te są trawione, rejestrowane i odtwarzane w formie wizualnej, zwanej sejsmogramem. Według EarthquakesCanada, wiele nowoczesnych sejsmografów zawiera jednostki wyświetlające, które są wyposażone w technologię cyfrową, takie jak digitizery, oraz komputerowy sprzęt do przechowywania danych, taki jak dyski wymienne. Wielu sejsmologów wciąż używa sejsmografów, aby pobierać i rejestrować twarde kopie danych o trzęsieniach ziemi, ale cyfrowe sejsmografy są cenne dla szybkiego przechowywania i rozpowszechniania informacji zgromadzonych podczas trzęsień ziemi w innych miejscach. Sejsmografy są generalnie dość dokładne w uzyskiwaniu wyników; błędy w gromadzeniu danych są najczęściej przypisywane błędom ludzkim.
