Przylądki i zatoki powstają, gdy fale morza wrzucają twardą i miękką skałę w krajobraz, który ostatecznie eroduje. Struktury te zwykle tworzą się w obszarach, gdzie słaba skała spoczywa przed mocniejszym kamieniem. Podczas gdy niektóre z nich pozostają stabilne, inne mogą prowadzić do osuwisk.
W obszarach, gdzie skały, takie jak piasek i glina, ulegają erozji, pozostawiają one silniejsze skały. Aby erozja mogła prowadzić do uwrocia, musi być otoczona wodą z trzech stron. Natomiast zatoka jest otoczona lądem z trzech stron. Te formacje zdarzają się z czasem, gdy fale uderzają w ziemię i stopniowo erodują miękką skałę. W zależności od załamania fali mogą powstawać jednocześnie inne struktury, takie jak jaskinie, łuki i stosy.
Kiedy tworzą się w ten sposób plaże i klify, mają one różny stopień stabilności. Podczas gdy plaże w stanie statycznej równowagi nie doświadczają utraty sedymentacji, te, które są niestabilne, są zwykle spowodowane przez człowieka i erozją z powodu spiętrzonych rzek i falochronu. Podczas procesu erozji klify o dużym udziale słabych skał nawiedzają osuwiska. Morze zwykle zmywa produkty uboczne osuwisk i są one bardziej prawdopodobne podczas burzliwych okresów.
