Klątwa opisuje płynny gradient cech adaptacyjnych na linii organizmów. Niektóre z najbardziej dramatycznych przykładów klonów w królestwie zwierząt to tak zwane "gatunki pierścieniowe". Gatunki te, takie jak salamandry Ensatina z Kalifornii i mewy Larus z arktycznych, tworzą klinę, która sięga naturalnej bariery i spotyka się na przeciwległym końcu.
To, co sprawia, że gatunki pierścieniowe są tak dramatycznymi przykładami klonów, to że podczas hodowli jest ciągła wzdłuż klinu, osobniki na obu końcach kleni nie mogą lub nie będą się ze sobą rozmnażać. To technicznie czyni je różnymi gatunkami, chociaż geny przepływają swobodnie przez całą populację za pośrednictwem pośredników.
Larusowe mewy biegną na biegunie północnym w klinie rozciągającym się od Islandii, przez północną Europę, wzdłuż północnych wybrzeży Rosji i Kanady do Grenlandii. Islandzka i szkocka odmiana mewy znana jest jako brytyjska mewa z czarnym grzbietem, a odmiana Grenlandii nosi mewę śledziową. Tam, gdzie spotykają się ci dwoje, wokół Morza Północnego, zachowują się tak, jakby byli różnymi gatunkami i nie krzyżują się, chociaż możliwa jest hodowla między poszczególnymi gatunkami pośrednimi.
Inny przykład biologicznego klina występuje u różnych salamandrów Ensatina. Te salamandry żyją w górach Kalifornii i są oddzielone Centralną Doliną. Razem podgatunki tworzą pierścień wokół doliny i spotykają się na południu. Tam, kiedy możliwa jest hodowla między wariantami, jest to rzadkie.
