Prawdziwe przykłady rozpuszczalności obejmują dodawanie cukru do gorącej kawy, mieszanie paczki z bulionem w gorącej wodzie i przyjmowanie leków, które szybko wchłaniają się do krwioobiegu. Negatywnym przykładem rozpuszczalności jest rozpuszczanie toksycznych metali i chemikaliów w zaopatrzeniu w wodę.
Cukier natychmiast rozpływa się w gorącej kawie, znikając całkowicie. Jedyny sposób, by wiedzieć, że jest tam, to smak. Jeśli kawa nasyci się dużymi ilościami cukru, płyn staje się ziarnisty. W tym momencie cukier nie jest już rozpuszczalny.
W przeciwieństwie do przykładu cukru i gorącej kawy, przygotowywanie zupy z bulionu i gorącej wody zmienia wygląd wody i jej zapach. Bulion jest nadal rozpuszczalny w cieczy, ale jest tak w mniejszym stopniu. Do nasycenia wody potrzeba też mniej mieszanki bulionowej.
Przykładem rozpuszczalnego leku jest syrop na kaszel. Chemicy wlewają składniki, takie jak kodeina lub mentol, do płynu na bazie cukru, a krew szybko wchłania płyn. Dodatki są rozpuszczalne w cukrze-płynie, tak jak syrop na kaszel jest rozpuszczalny we krwi.
Słodka woda zawiera zwykle przynajmniej niektóre rozpuszczalne materiały, takie jak ołów, rtęć, cynk i żelazo. Większość z nich to naturalnie występujące substancje, które w małych dawkach mogą być korzystne. W większych ilościach mogą być toksyczne. Zaawansowane urządzenia do uzdatniania wody znajdujące się w większości miast mogą usunąć większość, jeśli nie wszystkie, szkodliwych substancji.
