Niektóre przykłady tarcia statycznego między dwiema substancjami lub przedmiotami to: szkło na szkle, opona na betonie, opona na śniegu, opona na mokrej nawierzchni i stal na stali. Tarcie to siła między dwoma obiekty będące w kontakcie ze sobą, które będą się opierać próbie ich przeniesienia. Tarcie statyczne jest siłą, która wytrzyma ruch w górę, dopóki nie zostanie pokonana przez większą siłę i ruch nastąpi.
Tarcie statyczne powstaje w wyniku nieregularnych zazębień występujących na dwóch stykających się powierzchniach. Siła ta wzrośnie w odpowiedzi na próbę przesunięcia obiektów, dopóki nie zostanie pokonany na progu ruchu. Do tego momentu tarcie statyczne będzie równe przykładanej sile. Tarcie występujące po punkcie, w którym ruch jest osiągany, określa się jako tarcie kinetyczne. Zarówno tarcie statyczne, jak i tarcie kinetyczne pomiędzy dwiema substancjami lub przedmiotami są mierzone za pomocą współczynników. Ponieważ wymagany jest mniejszy stopień siły, aby jeden przedmiot przesuwał się po drugim, po osiągnięciu progu ruchu, współczynniki tarcia kinetycznego są zwykle mniejsze niż współczynniki tarcia statycznego.
