Blizna na skórze jabłka, cleus blemei i wiroidy cadang-cadang z orzecha kokosowego to przykłady tych subwirusowych agentów. Zidentyfikowane w 1971 roku przez patologa roślinnego Theodora Otto Dienera, wiroidy reprezentują najmniejsze i najprostsze patogeny zakaźne znane jako z 2015 r.
Wiroidy składają się wyłącznie z krótkich drzewostanów z okrągłych, jednoniciowych cząsteczek RNA. W przeciwieństwie do bardziej złożonych wirusów, brakuje im powłoki białkowej. Wiroidy nie kodują żadnych białek po inwazji komórek gospodarza. Zamiast tego używają polimerazy RNA II, zwykle syntetyzowanej jako informacyjny RNA, w celu odtworzenia ich szablonu RNA, umożliwiając ich replikację. Niektóre wiroidy są również zdolne do rozmnażania poprzez cięcie i ligację po hodowli dużych, pośrednich cząsteczek RNA.
Większość wiroidów infekuje rośliny, w tym imiona orzecha kokosowego i jabłonie. Wiroid wrzecionowatości bulw ziemniaka może powodować znaczne szkody w plonach ziemniaka, powodując wydłużenie bulw i pękanie. Inne typowe objawy infekcji wiroidami obejmują zahamowanie wzrostu i epinastię liści. Aktywacja i mutacja wiroidów to stały obszar badań od 2015 roku, z patologami próbującymi znaleźć wektory infekcji wiroidami i przyczynami aktywacji wiroida.
Wiroidy są uważane za żywe relikty poprzedzające ewolucję DNA i białka, co stanowi kluczowy etap pośredni dla ewolucji życia z materii nieożywionej.
