Cztery rodzaje erozji wybrzeży to rozwiązanie, działanie hydrauliczne, ścieranie i ścieranie. Erozja roztworu występuje, gdy woda oceaniczna jest kwaśna. Kwasowa woda powoduje, że niektóre skały znajdujące się wzdłuż plaży rozpuszczają się w wodzie. Kredowe i wapienne linie brzegowe są szczególnie podatne na tego typu erozję.
Pojęcie działania hydraulicznego odnosi się do zjawiska, w którym powietrze uwięzione wewnątrz skał wzdłuż linii brzegowej zostaje skompresowane pod wpływem ciśnienia fal. Ciśnienie normalizuje się, gdy fala cofa się, kładąc nacisk na skałę. Kiedy to nastąpi, skała otaczająca kieszeń powietrzna słabnie, powodując jej kruszenie i zapadnięcie. Ścieranie i ścieranie to podobne procesy, które powodują mechaniczne zniszczenie linii brzegowej. Fale oceanu zbierają piasek i skały. Kiedy skały te uderzają w inne skały na wybrzeżu, nazywa się to ścieraniem; kiedy piasek i małe kamienie szlifują twarz klifu, nazywa się to ścieraniem.
Erozja brzegów jest procesem naturalnym; jednak tsunami, gwałtowne burze i aktywność człowieka powodują przyspieszenie tempa erozji. Według Texas A & M University, linia brzegowa Atlantyku w Stanach Zjednoczonych eroduje w tempie od 2 do 3 stóp rocznie, podczas gdy wybrzeże Zatoki Perskiej eroduje nawet 6 stóp na rok.
