Ostre działanie eterów na ludzi obejmuje paraliż oddechowy, zatrucie i sedację, a także pęknięcia skóry i inne problemy dermatologiczne, podczas gdy długotrwałe narażenie wywołuje zmęczenie, zawroty głowy i zaburzenia układu nerwowego. Eter jest sklasyfikowany jako substancja toksyczna, powodująca działania niepożądane poprzez kontakt i połknięcie. Powoduje również podrażnienie oczu i skóry, ale efekty zwykle utrzymują się tymczasowo i znikają po ustaniu ekspozycji.
Eter nie ma wyraźnego koloru, ale wytwarza silny zapach. Charakteryzuje się wysokim stopniem łatwopalności i łatwo reaguje z wieloma substancjami. Jego wysoki poziom reaktywności sprawia, że właściwe postępowanie i przechowywanie jest kluczowe. Substancja ta gwarantuje kontrolowane i nadzorowane stosowanie w laboratoriach, ponieważ zalicza się do najbardziej łatwopalnych i lotnych substancji chemicznych. Chociaż potencjalnie niebezpieczny w warunkach laboratoryjnych, wysoce wybuchowy charakter eteru sprawia, że idealnie nadaje się do tworzenia substancji wybuchowych, takich jak fajerwerki. Eter reaguje z wodą i tlenem i wymaga przechowywania w szczelnie zamkniętych pojemnikach. Eter powoduje szkodliwe działanie u ludzi, ale generalnie tylko przy wysokich dawkach i przy nadmiernej ekspozycji. Dotychczasowe badania nie korelowały ekspozycji eteru z rozwojem raka. Podobnie żadne badania nie wiążą problemu z problemami reprodukcyjnymi. Aby uniknąć gwałtownych reakcji i toksyczności, ludzie powinni zachować ostrożność podczas posługiwania się eterem, przestrzegania protokołów i noszenia ochronnego sprzętu.
