Jednym ze sposobów identyfikacji nieotwartej geody jest wiedzieć, jakie obszary są w stanie je pomieścić. Geody występują w formacjach osadowych i magmowych, takich jak wapienie i bazalty. Kiedy skały macierzyste ulegają erozji, geody są odkładane w najbliższym otoczeniu. Nieotwarta geoda ma zewnętrzną korę, która sprawia, że trudno odróżnić ją od innych skał, ale ma kształt kulisty, od idealnie okrągłego do podłużnego.
Geody często tworzą się w małych zagłębieniach wewnątrz skał osadowych stworzonych przez pradawne zwierzęta lub korzenie drzew. Proces rozpoczyna się, gdy bogata w minerały woda wpływa do wnęki i wchodzi w kontakt z kawałkiem wapienia lub anhydrytu. Minerały twardnieją wokół kawałka skały, a powtarzający się proces mineralizacji i utwardzania tworzy późniejszą geodię. W skałach magmowych tworzą się geody, gdy mineralizacja i utwardzanie zachodzi we wgłębieniach utworzonych przez pęcherzyki gazu z pierwotnej erupcji lawy.
Tworzenie się kryształów geodezyjnych trwa wiele milionów lat i zależy od kilku czynników. Na przykład typy minerałów zdeponowanych podczas mineralizacji oraz ilość ciśnienia wywierana na geodę z innych otaczających skał ma duży wpływ na to, jak formuje się geoda. Kiedy warunki geodezyjne są optymalne, proces krystalizacji zachodzi w środku guzka i powoli wypełnia geode.
