Wady polipropylenu polegają na tym, że ulega on degradacji pod wpływem światła UV, wysokich temperatur lub tlenu. Jest ciężko pracować w wysokich temperaturach, jest łatwopalny i nie wiąże się dobrze z farbą. Dodatki pomagają zrównoważyć te wady.
Degradacja produktów polipropylenowych często powoduje, że produkty stają się kruche i rozwijają się małe pęknięcia, które z czasem się powiększają. Dodatek absorbujący promieniowanie UV jest wprowadzany podczas produkcji, co zapobiega bezpośredniemu pochłonięciu promieniowania UV przez tworzywo sztuczne. Sadza dodana do mieszanki polipropylenowej może również pomóc chronić przed promieniami UV. W celu ochrony przed utlenianiem dodaje się przeciwutleniacze, aby zatrzymać krwawienie cząsteczek tlenu, co powoduje, że materiał jest kruchy. Dodatki mają tendencję do podnoszenia cen polipropylenu i chociaż mogą spowalniać degradację, nie mogą całkowicie jej zapobiec.
Inną podstawową wadą polipropylenu jest to, że ma on wysoki współczynnik rozszerzalności cieplnej, co utrudnia pracę w wysokich temperaturach. Po wystawieniu na działanie wysokich temperatur materiał łatwo ulega odkształceniu, ograniczając w ten sposób metody produkcji głównie do formowania wtryskowego, co może ograniczyć rozmiary przedmiotów tworzonych z tworzywa sztucznego.
Istnieje kilka innych mniejszych wad, takich jak wysoka palność materiału, gdy jest używana w stanie naturalnym, a także niezdolność do dobrego wiązania z farbą. Dodatkom udało się zmniejszyć palność do bezpiecznego poziomu, opracowano techniki umożliwiające malowanie powierzchni polipropylenu. Modyfikacje te sprawiają, że tworzywo sztuczne jest często wybieranym materiałem produkcyjnym do wszystkiego, od pojemników po meble.
