North Dakota State University definiuje sondę DNA jako mały kawałek kwasu nukleinowego (zazwyczaj jednoniciowy DNA), który jest używany do wykrywania komplementarnych odcinków DNA. Sondy DNA stosowane w eksperymentach hybrydyzacji są oznaczone aby mogły być wizualizowane.
Jak wyjaśnia Wikipedia, sondy DNA są zazwyczaj znakowane zasadami radioaktywnymi lub fluorescencyjnymi. Częściej używa się sond fluorescencyjnych DNA, ponieważ można wybrać wiele różnych długości fal fluorescencyjnych, co pozwala naukowcom na hybrydyzację więcej niż jednej sondy z daną próbką na raz.
Według "Human Molecular Genetics" sondy DNA można stosować w różnych technikach biologii molekularnej. W przypadku stosowania z Southern lub Northern blot, sondy DNA mogą być używane do wykrywania fragmentów wielkości genu lub innego segmentu DNA, o którym mowa.
Sondy DNA można również stosować do fluorescencyjnych technik hybrydyzacji in situ, w których chromosomy są denaturowane na szkiełkach mikroskopowych. Ta metoda pozwala na wykrywanie większych aberracji chromosomowych, w tym złamanych lub połączonych chromosomów. Techniki malowania chromosomów wykorzystują hybrydyzację in situ do malowania chromosomów metafazowych w różnych kolorach, co ułatwia mapowanie chromosomów. Technikę tę można również wykorzystać do wykrywania sekwencji chromosomowych, które zostały zachowane między różnymi gatunkami.
