Niektóre z właściwości kevlaru to jego wytrzymałość, wytrzymałość, wysoki moduł i stabilność termiczna. Kevlar ma szeroki zakres zastosowań i można go znaleźć w ustawieniach przemysłowych i zaawansowanych technologii. Kevlar jest także pierwszym włóknem organicznym, które może być stosowane w zaawansowanych kompozycjach.
Kevlar po raz pierwszy został wprowadzony na rynek globalny w latach 70. przez firmę DuPont. Materiał początkowo opracowano jako materiał zastępczy dla stali używanej w oponach radialnych. Kevlar jest klasyfikowany jako związek aramidowy i jest uważany za część rodziny włókien z włókien nylonowych. Ir jest definiowana z innych nylonów przez chemiczne rozróżnienie para-aramidowe, które nadaje mu wysoki moduł i wytrzymałość strukturalną. Keamidowy pierścień aramidowy również zapewnia mu stabilność termiczną.
Od 2015 roku dostępne są trzy różne rodzaje kevlaru, Kevlar 29, 49 i 149. Każdy rodzaj kevlaru ma wyraźny charakter zarówno pod względem gęstości, modułu sprężystości, wydłużenia przy rozciągnięciu jak i wytrzymałości na rozciąganie. Kevlar 29 ma taki sam moduł wytrzymałości i wytrzymałość jak szkło, ale ma prawie połowę gęstości. Dzięki temu Kevlar 29 może być używany jako lżejszy substytut szkła, gdy jest potrzebny.
Włókna wewnątrz kevlaru pochłaniają wilgoć. Dzięki temu kompozyty Kevlar są bardziej wrażliwe na środowisko w porównaniu do kompozytów wykonanych ze szkła lub grafitu.
