Żeliwo jest kruche, twarde i bardziej topliwe niż stal. Jest również nietrwałe, co oznacza, że nie można go rozciągać, klepać ani wyginać. Ma krystaliczną strukturę i ma słabe napięcie.
Miedź jest powszechnie uważana za nieelastyczny metal. Roztopiono go w cieczy, wylano do foremek, a następnie przepiłowano, spiłowano i obrabiano. Przy nadmiernym obciążeniu rozciągającym żeliwo ulega złamaniu nawet przy niewielkim wcześniejszym odkształceniu. Jednak jest dobra w kompresji. Jego sztywność i właściwości tłumiące czynią go doskonałym materiałem do części maszyn i ramek narzędziowych.
Żeliwo jest jednym z najstarszych metali żelaznych powszechnie stosowanych w ozdobach zewnętrznych i konstrukcjach. Składa się z żelaza, węgla i krzemu z śladami siarki, fosforu i manganu. Zawiera od 2 do 5 procent zawartości węgla. Żeliwo szare jest najpowszechniejszą tradycyjną formą. Jest łatwy do odlania, chociaż nie można go obrabiać ani kować mechanicznie. Z drugiej strony, białe żeliwo, które jest również nazywane "żelazem sferoidalnym", ma doskonałą ciągliwość i wytrzymałość na rozciąganie.
Po wyprodukowaniu żeliwo wytwarza na powierzchniach warstwę ochronną, która początkowo czyni ją bardziej odporną na korozję niż stal miękka lub kute żelazo. Zazwyczaj wykończenie obejmuje farby, woski, cynkowanie, powłoki bitumiczne i galwanizowanie. Różne zabiegi są również stosowane w celu zmniejszenia korozji i rdzewienia.
