W psychologii Gordon Allport zidentyfikował trzy typy cech osobowości: cechy kardynalne, cechy centralne i cechy drugorzędne. Teoria Allporta zapewnia otwartą strukturę dla psychoanalizy, inni badacze, tacy jak Raymond Cattell i Hans Eysenck, podzielił cechy na obiektywne przeciwieństwa, łatwiejsze do zmierzenia w obiektywnych testach, takich jak Myers-Briggs.
Teoria cech Allport dotyczyła szczególnie świadomych motywów i łatwych do zaobserwowania wzorców, ponieważ uważał, że opisują osobowość lepiej niż nieświadome motywy. Cechami kardynalnymi są te, które określają kierunek, w jakim kieruje się ludzkie życie i obejmują takie rzeczy, jak poszukiwanie prawdy, wiara religijna lub pragnienie wiedzy. Centralne cechy określają typowe interakcje i obejmują cechy takie jak nieśmiałość, lęk lub uczciwość. Cechami drugorzędnymi są te, które zwykle pojawiają się w określonych okolicznościach, takich jak uprzedzenia wobec grup, publiczne obawy przed mówieniem i niecierpliwość podczas jazdy.
Cattell i Eysenck preferowali bardziej obiektywne metody pomiaru osobowości. Cattell użył statystycznej analizy czynnikowej do pogrupowania ponad 17 000 słów używanych do zdefiniowania osobowości i zorganizował je w 16 przeciwstawnych par cech, takich jak podejrzane kontra ufne, praktyczne versus wyobrażeniowe i konserwatywne versus eksperymenty. Eysenck opisał raczej typy osobowości niż cechy, organizując cechy w trzy grupy cech przeciwstawnych: ekstrawersja /introwersja, neurotyczność /stabilność emocjonalna i psychotyczność /kontrola impulsów. Inni badacze rozszerzyli te typy dalej na pięć grup: ekstrawersja /introwersja, ugodowość /antagonizm, sumienność /nie-ukierunkowanie, stabilizacja /niestabilność i otwartość na doświadczenie /dostosowanie. Te pięć grup bardzo ściśle śledzi wskaźnik typu Myers-Briggs, przy czym para stabilności /niestabilności jest jedynym typem pominiętym.
