Historycy uważają, że pożar pojawił się na świecie około 1 miliona lat temu, kiedy mieszkańcy Afryki stworzyli pożary do gotowania żywności. Używanie pożarów pozostało w granicach Afryki przez około 40 000 lat po początkowym posługiwać się. Ludzie budowali wczesne pożary na zewnątrz, zwykle w dużych dołach, z drewna, które okazały się łatwo dostępne, łatwe do transportu i szybkie do zapalenia.
W końcu ludzie opuścili Afrykę, około 60 000 lat temu, i sprowadzili z nimi pożary. Nadal używali ognia głównie do gotowania i podgrzewania jedzenia. Jednak w epoce lodowcowej ludzie wykorzystywali ogień jako wewnętrzne mechanizmy grzewcze. Poruszali pożary w pomieszczeniach, umieszczając je w wyznaczonych miejscach w swoich jaskiniach, aby bezpiecznie stworzyć ciepło. Około 6000 lat pne, sklasyfikowanych przez historyków jako epokę kamienia, ludzie przeszli od życia w jaskiniach do ustanowienia bardziej trwałych osad w postaci wiosek. Domy zastąpiły jaskinie jako rezydencje. Drewno, niegdyś obfitujące w materiały ogniowe, stało się rzadsze. Ludzie wymyślili piece i piece, które zastąpiły pożary, do gotowania i ogrzewania. Mniej więcej w tym czasie ludzie wykorzystywali energię z ognia do produkcji towarów i produktów, takich jak ceramika. Około 4000 lat pne ludzie odkryli łatwopalny materiał z węgla drzewnego. Węgiel drzewny okazał się obfity, jak kiedyś drewno, i rozpalił ognie na całym świecie. Ogień na węgiel drzewny służył takim samym celom, jak wytwarzanie żywności i wytwarzanie ciepła. Spalili się bardziej niż drewno, umożliwiając topienie żelaza i metali.
