Niektórzy słynni prezydenci "laissez faire" to Herbert Hoover, Martin Van Buren i Ronald Regan. Współczesnymi przywódcami "laissez faire" będą Steve Jobs i Warren Buffet.
Steve Jobs słynie ze swojego stylu przywództwa. Poinformował swoich pracowników o swojej wizji, powiedział im, co należy zrobić, i pozwolił im pracować bez niego unosząc się ponad nimi. Jeśli był niezadowolony z produktu końcowego, Jobs słynął również z tego, że strzelał do tych, którzy go zawiedli.
Styl "laissez faire" Warrena Buffeta daje swoim pracownikom całkowitą swobodę w zarządzaniu projektami i myślenia o kreatywnych rozwiązaniach w przypadku pojawienia się problemów. Interweniuje tylko w tragicznych sytuacjach. Bufet porównuje jego sukces i styl zarządzania do otaczania się wysoce zdolnymi, twórczo myślącymi osobami, które, jak twierdzi Buffet, są mądrzejsze od niego.
Królowa Wiktoria, która rządziła Anglią w czasach wiktoriańskich, rządziła bez żelaznej pięści. W epoce indywidualizmu Anglia stała się jednym z najsilniejszych i najbogatszych narodów na świecie. Przedsiębiorstwa pozostały poza sprawami rządowymi, a rządy nie angażowały się w działalność gospodarczą.
Podejście dorywcze Herberta Hoovera wynikało z faktu, że przed wyborem na prezydenta Stanów Zjednoczonych nie miał on żadnego doświadczenia w wyborze biura. Zanim został prezydentem, wykorzystał swoje umiejętności inżynieryjne, aby przynieść pomoc humanitarną na całym świecie, i był sekretarzem handlu pod dwoma różnymi prezydentami.
