Naukowiec Alfred Wegener opracował teorię dryfu kontynentalnego, która doprowadziła do powstania nowoczesnej teorii tektoniki płyt. Ponieważ tektonika płyt jest nadal teorią, jest hipotetyczna i nie została oficjalnie odkryta ani sprawdzona.
Teoria tektoniki płyt polega na tym, że oddzielne i odłączone płyty tworzą litosferę, czyli zewnętrzną warstwę Ziemi. Geonaukowcy wierzą, że te płytki poruszają się, powodując powstawanie i rozpad kontynentów Ziemi w ciągu setek milionów lat. Jest osiem głównych tablic i wiele mniejszych tablic. Lotne tarcie w granicach płytek prowadzi do zwiększonej aktywności sejsmicznej, trzęsień ziemi i erupcji wulkanów. Na przykład wysoce aktywna usterka San Andreas jest częścią granicy między płytami Pacyfiku i Ameryki Północnej. Chociaż Wegener pierwszy teorię dryfujących płyt w 1912 roku, nie było powszechnie wierzył, aż do początku 1950 roku.
