W roku 1886 Heinrich Hertz zademonstrował, że fale radiowe uderzające w obiekty są odbijane, aw 1897 r. pierwsze przypadkowe wykrycie statku zostało wykonane przez Aleksandra Popowa. W 1904 r. Christian Hulsmeyer wykonał praktyczną demonstrację celowego wykrywania metali za pomocą radaru.
W 1936 roku w Nowym Jorku demonstrowano prototyp radaru i wykryto samoloty z odległości do 7 mil. Po świadkiem demonstracji, Sekretarz Wojny nakazał, aby prototyp był w pełni rozwinięty, a Kongres zaoferował 250 000 $ jako środki na jego rozwój. Amerykańska armia wdrożyła pierwszy w pełni rozwinięty model w 1941 roku na Hawajach. 7 grudnia 1941 roku, o 7:02, niedawno zainstalowany radar wykrył samolot na północ od jego pozycji, a informacja została wysłana do centrum ostrzegania samolotów. Jednak informacje zostały źle zinterpretowane jako przyjazne bombowce, a 46 minut później Pearl Harbor został zaatakowany przez japoński samolot.
