Gnijąca kłoda jest często siedliskiem różnych owadów, w tym mrówek, robaków, stonóg, chrząszczy i świerszczy. Większy gnijący pień może być domem dla mniejszych zwierząt, w tym wiewiórek, szopów, dzięciołów, sów i węży.
W gnijącym kłodzie zazwyczaj nie ma śladu życia, chyba że zostanie przewrócony. Pod umierającym i martwym drzewem znajduje się mnóstwo robaków, ślimaków, ślimaków, dżdżownic i larw chrząszczy. Gnijąca kłoda jest uważana za siedlisko własne, ponieważ jest domem dla małych i dużych zwierząt. Zmiękczający tułów i rozluźniające schronienia kory oraz zapewnia pokarm także dla zwierząt.
Koloniści drewna, tacy jak termity i mrówki, jedzą przez martwe drewno. Nędzne chrząszcze atakują i żują na umierających drzewach. Częściowo te małe owady pomagają rozbić gnijącą kłody i przyspieszyć jej rozkład. Rozkładają się i przekształcają w humus, który odżywia glebę, las i ekosystem jako całość.
Umierający dziennik tworzy również sieć żywieniową. Owady jedzą kora i rozbijają drzewo. Mięsożerne stonogi, pająki i skorpiony żerują na tych mniejszych owadach. Sowy i dzięcioły żywią się stonogą, świerszczami i skorpionami. Kiedy większe zwierzęta umierają, ich ciała gniją i znowu stają się pokarmem dla owadów.
