Mikroskopia z kontrastem fazowym jest powszechnie używana do badania przezroczystych i bezbarwnych obiektów. Jest to rodzaj mikroskopu świetlnego, który wzmacnia kontrast i jest w stanie pokazać rzeczy, które byłyby trudne do zobaczenia pod zwykłym mikroskop świetlny.
Mikroskopia kontrastu fazowego została po raz pierwszy opisana przez holenderskiego fizyka Fritsa Zernike'a w 1934 roku. Technika kontrastu fazowego ma mechanizm optyczny, który pozwala na badanie żywych komórek w stanie naturalnym, bez konieczności stosowania barwnika. Zmiana fazy jest zwiększona o połowę długości fali przez przezroczystą płytkę fazową mikroskopu, co powoduje różnicę w jasności. Dynamikę procesów biologicznych można zaobserwować z ostrą klarownością w wysokim kontraście.
