Elektroujemność ma tendencję do zmniejszania się w dół grupy i ma tendencję do zwiększania przechodzenia od lewej do prawej w różnych okresach. Elektroujemność ma tendencję do zmniejszania się podczas przemieszczania się w dół grupy, ponieważ promienie atomów elementów zwiększają się, przenosząc każdą reakcję dalej z protonów w jądrze. Elektroujemność ma tendencję do zwiększania szybkości ruchu w różnych okresach, ponieważ łatwiej jest zdobyć elektrony niż je stracić.
Istnieje kilka wyjątków od ogólnych trendów elektroujemności w układzie okresowym. Pierwszym z nich jest pierwiastek wodoru, który jest elementem grupy 1. Jego elektroujemność jest ponad dwukrotnie wyższa niż następnego elementu, litu.
Gazy szlachetne są jednak wyjątkiem od reguły jako grupa. Elektroujemność jest w dużej mierze nieistotna dla gazów szlachetnych: helu, neonu, argonu, kryptonu, ksenonu i radonu. W normalnych warunkach elementy te nie mają tendencji do przyciągania elektronów ani tendencji do ich tracenia, ponieważ mają pełną powłokę walencyjną. Są niereaktywne, poza ekstremalnymi warunkami.
Inne wyjątki od ogólnego trendu to lantanowce i aktynowce. Złożona chemia tych pierwiastków nie pasuje do żadnego ogólnego wzorca.
Jeśli chodzi o metale przejściowe, bardzo mała wariancja występuje w grupach i okresach ze względu na ich właściwości metaliczne.
