Świetliki świecą z powodu reakcji chemicznej na specjalnym narządzie w swoim ciele. Światła świetlika różnią się między gatunkami i funkcjonują w zalotach, jako sposób na znalezienie kompatybilnych owadów.
Wewnątrz narządu produkującego światło świetliki znajdują się enzym lucyferaza i barwnik lucyferyczny. Lucyferaza i lucyferina łączą się z wapniem i wysokoenergetyczną cząsteczką trifosforanu adenozyny, aby rozpocząć reakcję. Dodatek tlenu katalizuje reakcję i wytwarza światło. Blask świetlika jest znany jako bioluminescencja i jest zimnym światłem, co oznacza, że nie wytwarza ciepła.
Zdolność świetlika do regulowania jego blasku i tworzenia określonego wzoru błysków pozostaje tajemnicą dla badaczy. Naukowcy wiedzą, że tlenek azotu musi być obecny, aby tlen mógł dostać się do narządu produkującego światło. Bez tlenku azotu tlen wiąże się z mitochondriami i nie wchodzi do lekkiego narządu. Gdy jest dostępny, tlenek azotu wiąże się z mitochondriami, dając tlenowi tylko tyle, aby przejść do lekkiego narządu. Może to być dopływ tlenu lub układu nerwowego owada, który kontroluje wzór.
Niektóre gatunki świetlików wytwarzają własne enzymy bioluminescencyjne, podczas gdy inne pożerają samowystarczalne gatunki w celu uzyskania swoich enzymów. Te świetliki naśladują przebłyski gatunków swoich ofiar jako przynęty.
