Igloo zapewniają mieszkańcom ciepło dzięki różnorodnym elementom konstrukcyjnym, w tym połączeniu kompaktowego śniegu w głównych blokach i lodzie wzdłuż wewnętrznych ścian. Dodatkowo, sposób, w jaki wnętrze jest tarasowe, zwiększa efektywność zatrzymywania ciepła, podobnie jak kątowe rozważania jego konstrukcji zewnętrznej oraz punktów wejściowych i wyjściowych.
Igloo nie są zbudowane głównie z bloków lodowych, ale z bloków ściśniętego śniegu. Kompresowany śnieg jest nie tylko lżejszy niż lód, ale jest również doskonałym izolatorem, posiadającym wiele kieszeni powietrznych. Podczas gdy zewnętrzna część bloków pozostaje jako taka, wewnętrzna powierzchnia bloków jest zwykle topiona z powodu ciepła wytwarzanego we wnętrzu, tworząc arkusz lodu, który dodatkowo osłania i chroni ciepło wewnątrz.
Igloo również nie mają pojedynczych płaskich spodów. Zamiast tego, funkcja tarasowania umożliwia górną część do zamieszkania, środkową część do budowania ognia i dolną część do ucieczki z najzimniejszego powietrza, cechę określaną jako zimna miska. W rezultacie całe najcieplejsze powietrze unosi się do miejsca, w którym ludzie żyją.
Wejście do igloo jest tradycyjnie budowane na dole, kolejna funkcja, która chroni aktywność zimnej miski i zapobiega ucieczce ciepła. Konstrukcja igloo zazwyczaj zawiera co najmniej jeden kąt prosty, element, który odstaje od dużych podmuchów wiatru, który mógłby w przeciwnym razie wejść do konstrukcji, chłodzić mieszkańców i gasić pożar. Prosta konstrukcja wnętrza maksymalizuje ciepło wytwarzane przez rzeczywiste ciała ludzi, podobnie jak funkcjonuje zwykły koc przez zabezpieczenie ciepła ciała.
