Trzy główne populacje komórek w ciele nie podlegają mitozie. Po-mitotyczne komórki nie dzielą się dalej po osiągnięciu dojrzałości. Należą do nich erytrocyty, płytki krwi, neurony, fotoreceptory siatkówki, komórki serca i komórki mięśni szkieletowych. Spoczynkowe populacje komórek nie przechodzą aktywnie przez cykl komórkowy, ale nadal są zdolne do mitozy, jeśli są stymulowane. W końcu starzejące się komórki uszkodzone przez zużycie nie podlegają mitozy.
Przyczyną tego, że dojrzałe czerwone krwinki i płytki krwi nie dzielą się, jest brak jąder. Erytrocyty tracą jądra na etapie rozwoju retikulocytów. Płytki krwi są cytozolowymi fragmentami gigantycznych komórek kostnych zwanych megakariocytami; w związku z tym nigdy nie były nukleowane.
Zasadniczo neurony nie podlegają mitozie, z wyjątkiem komórek progenitorowych komórek budujących smak i prawdopodobnie kilku neuronów w hipokampie mózgu. Komórki glejowe, takie jak astrocyty i oligodendrocy, mają wspólne zarodkowe pochodzenie z neuronami; jednak te komórki mogą się rozmnażać, szczególnie w odpowiedzi na traumę.
Włókna mięśni szkieletowych i sercowych stanowią zagadkę. Komórki mięśni szkieletowych mają wiele jąder, ale po życiu płodowym ulegają niewielkiej mitozie lub jej brak. Podobnie komórki serca spędzają swoje życie na etapie cyklu komórkowego znanego jako zatrzymanie G2. Chociaż zapobiega to regeneracji komórek sercowych po ataku serca, to również odpowiada za rzadkie występowanie nowotworów powstających z mięśni szkieletowych lub mięśnia sercowego.
