Dobór naturalny powoduje adaptacje, gdy pewne osoby w populacji mają wyższy współczynnik reprodukcji i przeżycia ze względu na obecność określonej cechy. Ponieważ ta korzystna cecha jest przekazywana w ciągu wielu pokoleń, wszystkie osoby ostatecznie posiadają tę cechę, a populacja zmienia się.
Aby mogła nastąpić naturalna selekcja, należy spełnić kilka przesłanek. Po pierwsze, musi istnieć zróżnicowanie w populacji. Jeśli wszystkie osoby są takie same, nie ma różnic w wyborze selekcji. Po drugie, cechy te muszą być dziedziczne, co oznacza, że są przekazywane z rodzica na potomstwo. Dobór naturalny nie może działać na cechach, które nie mają podstaw genetycznych. Musi istnieć także zróżnicowana reprodukcja, co oznacza, że niektóre osoby muszą rozmnażać się bardziej niż inne. Kiedy wszystkie te czynniki występują, dobór naturalny powoduje ewolucję, gdy korzystne cechy rozprzestrzeniają się w populacji.
Dobór naturalny jest dość zmienny, ponieważ zmiany w środowisku wpływają na to, jakie cechy są korzystne w danym czasie i miejscu. Dobrym tego przykładem są zięby Galapagos. Te ptaki mają różne rozmiary dzioba. Szerokie dzioby są najlepsze do jedzenia twardych nasion, podczas gdy długie wąskie dzioby są bardziej biegli w wykorzystywaniu mięsistych owoców z drzew. Zazwyczaj wąskie dzioby są bardziej rozpowszechnione, ale w warunkach suszy, gdy drzewa nie mogą produkować owoców, nasiona stają się bardziej obfitym produktem spożywczym. Skutkuje to tymi ziębami z szerokimi dziobami mającymi więcej dostępnej żywności i odtwarzającymi więcej niż te z wąskimi dziobami. Kiedy przez wiele lat susze utrzymują się, najszersze dzioby zastępują wąskie dzioby jako najczęstsze, ale trend ten odwraca się, gdy susze kończą się i owoce znów stają się dostępne.
