W fajerwerkach stosuje się sole metali, aby uzyskać różne kolory światła. Gdy sole metali są podgrzewane, pochłaniają energię, a ich elektrony osiągają wyższe, wzbudzone poziomy energii. Kiedy elektrony powracają do niższych poziomów energii, wydzielają energię pochłoniętą jako kolorowe światło.
Metale w solach metali mają elektrony, które są zwykle obecne w ich najbardziej stabilnym stanie, zwanym stanem podstawowym. W stanie podstawowym elektrony krążą wokół jądra bez utraty energii. Gdy sole metali są ogrzewane, energia cieplna jest pochłaniana przez elektrony w stanie podstawowym i osiągają one wyższy poziom energii. Mówi się, że elektrony o wyższych poziomach energii znajdują się w stanie wzbudzenia. Ten stan wzbudzenia nie jest tak stabilny jak stan podstawowy i nie trwa zbyt długo. Kiedy elektrony powracają do swoich stanów podstawowych, uwalniają energię w postaci światła.
Kolor światła jest charakterystyczny dla metalu stosowanego w soli. Wynika to z faktu, że ilość uwolnionej energii jest różna dla różnych elementów. Ponieważ ilość uwolnionej energii jest odwrotnie proporcjonalna do długości fali emitowanego światła, niższe energie emitują światło o większej długości fali, a wysokie energie emitują światło o krótszej długości fali. Na przykład sole strontu emitują mniejsze ilości energii w porównaniu z solami miedzi. Dlatego sole strontu emitują światło na czerwonym końcu widma, które ma dłuższą długość fali, podczas gdy sole miedzi emitują światło w niebieskim końcu widma, które ma krótszą długość fali.
