Mgławicowa teoria formowania się Układu Słonecznego sugeruje, że gwiazdy i ich planety tworzą się z chłodzących międzygwiezdnych chmur cząsteczkowego wodoru. Gdy chmura się kurczy, tworzy dysk gęstego materiału, który tworzy gwiazdę. Gdy się tworzy, gwiazda wyrzuca materiał, który łączy się w planety.
Chociaż teoria mgławicowa nie jest jedyną teorią na temat formowania się gwiazd i planet, istnieje kilka dowodów na jej poparcie. Fakt, że planety w orbicie Układu Słonecznego krążą w tym samym kierunku, sugeruje powszechne pochodzenie, być może z dysku akrecyjnego młodej gwiazdy. Również fakt, że wewnętrzne planety są skaliste, a zewnętrzne planety są gazowymi olbrzymami, pasuje do teorii mgławicowej, ponieważ gęstsze materiały znajdowałyby się bliżej gwiazdy raczkującej, podczas gdy lżejsze zamarznięte gazy istniałyby na obrzeżach dysku.
Hipoteza mgławicowa wyjaśnia również obecność pasa asteroid pomiędzy Marsem a Jowiszem. Gdy Jowisz znajdował się tuż obok "linii zamarzania" Układu Słonecznego, uformował się z gęstej tarczy zamarzniętego gazu, tworząc gigantyczną planetę. Jego intensywna grawitacja wystarczyła, by zakłócić powstające w pobliżu planety, rozrywając wszelkie planety, które utworzyły się między nim a Marsem, i tworząc stosunkowo gęsty pas asteroid między orbitami dwóch planet.
