Łatwiejsza dyfuzja różni się od prostej dyfuzji tym, że przechodzi przez membranę za pomocą pasywnych białek transportowych wbudowanych w membranę. Oba rodzaje dyfuzji to ruch cząstek w roztworze z obszarów o wyższej koncentracji do obszarów o niższej koncentracji. Ten typ transportu pasywnego jest wykorzystywany przez komórki do pozyskiwania lub tracenia substancji rozpuszczonych, które nie mogą przeniknąć do błon komórkowych.
Wszystkie komórki wymagają materiałów z ich otoczenia i uzyskują nadmiar materiałów wewnątrz nich. Wiele z tych substancji, w tym glukoza, jony sodu i jony chlorkowe, nie może przejść przez dwuwarstwy fosfolipidowej, która stanowi błony komórkowe. Inne substancje, w szczególności woda, przechodzą przez membranę dość swobodnie. Przejście wody przez membranę jest inną formą dyfuzji, znaną jako osmoza.
Ułatwiona dyfuzja jest procesem pasywnym, nie wymagającym energii z komórki, w przeciwieństwie do innego, podobnego procesu aktywnego transportu. W obu przypadkach komórka wymaga struktury białka, wbudowanej w błonę komórkową, aby przenosić substancje rozpuszczone do i z komórki. Jednak przy transporcie aktywnym komórka przenosi substancje rozpuszczone z obszarów o niższym stężeniu do obszarów o wyższym stężeniu. To wymaga energii, podczas gdy ułatwiona dyfuzja odbywa się bez jakiegokolwiek poboru energii z komórki.
