Błona komórkowa składa się z fosfolipidów i białek. Fosfolipidy są zorientowane tak, że ich hydrofilowe, polarne głowy są skierowane na zewnątrz, a ich hydrofobowe, niepolarne ogony są skierowane do wewnątrz w kierunku środka komórki. Białka znajdują się w błonie komórkowej, aby umożliwić transport substancji rozpuszczonych do błony komórkowej i poza nią.
Błona komórkowa jest biologiczną błoną, która oddziela wnętrze komórki od środowiska zewnętrznego. Jest selektywnie przepuszczalny i umożliwia przepływ jonów i małych cząsteczek polarnych poprzez dyfuzję bierną. Duże cząsteczki, takie jak białka, muszą być transportowane do komórki przez transbłonowe lub nośnikowe białka, które są osadzone w membranie. Błony komórkowe umożliwiają również przepływ wody przez osmozę. Błony komórkowe są elastyczne i pozwalają komórkom być płynnymi i utrzymywać ich objętość, gdy zmieniają kształty. Są również zaangażowani w różne funkcje komórkowe. Obejmują one adhezję komórek, przewodnictwo jonowe i sygnalizację komórkową. Błony komórkowe mogą być bardzo różnorodne. W eukariotach są jednowarstwowe i podążają za płynnym modelem mozaiki. W prokariotach błona komórkowa jest otoczona przez zewnętrzną błonę. Błona komórkowa i błona zewnętrzna są oddzielone przestrzenią periplazmatyczną. Jednak niektóre prokarioty w ogóle nie mają błony komórkowej.
