Reaktywność atomu zależy od liczby elektronów w jej najbardziej zewnętrznej powłoce. Ponieważ zewnętrzna powłoka może pomieścić do ośmiu elektronów, a nie wszystkie elementy są w stanie wypełnić te muszle swoją pojemnością, pełnia z pocisków określi lotność właściwości reaktywnych atomu w wyniku liczby elektronów potrzebnych do ukończenia powłoki.
Atomy o niskiej reaktywności mają pełne powłoki atomowe. Gazy szlachetne, w tym neon, argon i krypton, należą do tej kategorii, ponieważ są to atomy naturalnie występujące z pełnymi powłokami elektronowymi i nie chcą uzyskać ani stracić elektronów, aby uzyskać zrównoważoną powłokę zewnętrzną.
Atomy o wysokiej reaktywności mają skorupy zewnętrzne, które są niezrównoważone ze względu na małą liczbę elektronów (jedną lub dwie) lub wyższą, ale nie pełną liczbę (sześć lub siedem). Najbardziej reaktywnymi pierwiastkami są halogeny, które chcą zdobyć jeszcze jeden elektron, oraz metale alkaliczne, które chcą stracić pojedynczy elektron w ich zewnętrznych powłokach.
