W 1896 r. francuski naukowiec Antoine Henri Becquerel odkrył radioaktywność, która była wczesnym wkładem do teorii atomów. Odkrył to zjawisko podczas eksperymentów z uranem i płytą fotograficzną.
Becquerel rozpoczął swój eksperyment od wystawienia kryształu zawierającego uran na światło słoneczne. Kiedy kryształ pochłonął trochę słońca, Antoine Becquerel umieścił go na płycie fotograficznej. Kryształ uranu odcisnął swój obraz na płycie fotograficznej, prowadząc Becquerela do wniosku, że uran uwalnia pochłoniętą energię słońca w postaci prześwietlenia. Wobec braku światła uran nadal jednak nadrukowywał swój obraz na płycie fotograficznej. Becquerel był zaskoczony, ponieważ nie było w nim żadnego oczywistego źródła energii. Zakładał, że obraz był spowodowany spontaniczną emisją z uranu, ale w rzeczywistości odkrył radioaktywność.
Po odkryciu Becquerela, Pierre i Marie Curie zaczęli eksperymentować z uranem i koncepcją radioaktywności. W 1903 r. Curie i Becquerel otrzymały wspólnie Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za odkrycie radioaktywności i ich badań. Marie Curie odkryła również dwa nowe pierwiastki promieniotwórcze o nazwie polon i rad. Otrzymała drugą nagrodę Nobla w 1911 roku za swoje odkrycia, została pierwszą osobą, która kiedykolwiek otrzymała dwie Nagrody Nobla.
