Gęstość moczarowa odnosi się do liczby szparek obecnych na liściach roślin na milimetr kwadratowy. Szparki liściowe są małymi porami, które ułatwiają wymianę gazową w roślinach. Pory te pozwalają na pochłonięcie dwutlenku węgla i uwolnienie wody.
Gęstość bakterii może się różnić w zależności od warunków środowiskowych rośliny. Wysoka gęstość szparkowa umożliwia szybkie przyjmowanie dwutlenku węgla; jednak w zależności od środowiska rośliny może to być niebezpieczne ze względu na większą utratę wody. Warunki, które prowadzą do wyższej gęstości szparowania, obejmują niską zawartość dwutlenku węgla, wysoką wilgotność i dużo światła słonecznego. Badania nad gęstością szparkową skamieniałych roślin zapewniają również wgląd w warunki atmosferyczne na Ziemi w czasie, gdy żyła roślina.
