Dwa z głównych niebezpieczeństw związanych z ocelotami polegały na likwidacji preferowanego środowiska i agresywnym polowaniu na zwierzęta za ich skóry. Tak więc, zgodnie z Uniwersytetem Texas A & M, wysiłki mające na celu ochronę tego wielkiego kota obracają się wokół egzekwowania praw, które chronią go przed polowaniem i własnością, a także współpracy z prywatnymi właścicielami ziemskimi, którzy chcą uprawiać przyjazne ocelotom środowisko na ich terenie.
Wildlife Extra oszacowało, że w Stanach Zjednoczonych wciąż istnieje około 100 ocalów. Ta niepokojąco niska liczba była rezultatem nadmiernego polowania, szczególnie w XX wieku, oraz stopniowej erozji ziemi preferowanej przez oceloty. Oceloty wolą teren bogaty w przylegającą gęstą szczotkę, nieotwartą lub sporadycznie szczotkowaną ziemię.
Państwa takie jak Teksas angażują się w szeroko zakrojone partnerstwa z chętnymi właścicielami ziemskimi w celu zawarcia umów Safe Harbor, zgodnie z którymi właściciele ziemscy otrzymują zachęty do tworzenia obszarów na swoich ziemiach przyjaznych dla dzikiej przyrody, takich jak oceloty, w szczególności poprzez sadzenie rodzimych krzewów cierni. Według Wildlife Extra właściciele ziemscy w pięciu hrabstwach Teksasu biorą udział w inicjatywie. Również uczeni i studenci biologii przymocowali obroże radiowe do okazów ocelotów, aby śledzić ich działania i rozwijać się w środowisku naturalnym. Wreszcie, międzynarodowy handel futrami ocelotowymi jest w dużej mierze wytępiony, a Stany Zjednoczone zakazują importu w 1972 r., Według Feline Conservation Federation.
