Przysadka pełni szereg funkcji biologicznych, takich jak wydzielanie hormonów do metabolizmu i wzrostu, a gdy przysadki są niedoczynne lub nadmiernie aktywne, ich zdolności do wykonywania tych funkcji są upośledzone. Jest kilka przyczyny nadczynności i niedoczynności przysadki mózgowej, w tym nowotwory, zaburzenia równowagi hormonalnej i problemy endokrynologiczne.
Aktywność przysadki mózgowej jest w dużej mierze regulowana przez mózg, który instruuje gruczoł, aby zwiększył lub zmniejszył wydzielanie pewnych hormonów. Gruczoł ten zawiera trzy części: sekcję przednią, sekcję pośrednią i płaty tylne. Łącznie te części wydzielają hormony steroidowe, hormony wzrostu i hormony tarczycy.
Według Kliniki Cleveland nadczynność przysadki mózgowej powoduje pewne choroby i zaburzenia, w tym zespół Cushinga, akromegalię, prolactinomę i nadczynność tarczycy. Nadczynność przysadki mózgowej przypisuje się kilku przyczynom, w tym łagodnym nowotworom i czasami złośliwym komórkom.
Niedoczynność przysadki lub niedoczynność przysadki mózgowej wpływa na przedni płat gruczołu. W rezultacie płat przedni traci część lub całość zdolności do wykonywania krytycznych funkcji. Według Johns Hopkins Medicine objawy różnią się w zależności od tego, które hormony nie są produkowane przez przysadkę mózgową. Przysadka mózgowa wpływa na funkcję kilku innych narządów endokrynnych, a skutki niedoczynności gruczołów mogą być nagłe i ciężkie lub pojawiać się stopniowo.
