Marcus Brutus jest tragicznym bohaterem Shakespeare'a "Tragedia Juliusza Cezara", ponieważ uosabia on elementy tragicznego bohatera Arystotelesa: ma tragiczną wadę, doświadcza upadku z wysokiej do niskiej fortuny i jest postrzegany jako rozpoznający swój własny błąd podczas gry. Mimo, że gra nazywa się "Juliusz Cezar", a Cezar zginął w spektaklu, to Brutus napędza emocje gry.
Arystoteles nakreślił elementy, które należy uwzględnić w tragicznej grze. Kilka z tych elementów krążyło wokół tragicznego bohatera, który często jest także agentem działania. Krótko mówiąc, tragiczny bohater musi przejść zmianę losu z dobrego na zły.
Chociaż zostały napisane setki lat później, tragedie Szekspira zawierały te elementy. W tragedii "Juliusz Cezar" tragiczny bohater Marcus Brutus opiera się na postaci historycznej o tym samym imieniu, która uczestniczyła w zabójstwie Juliusza Cezara w 44 r.ż. B.C. Aby być tragicznym bohaterem, Brutus musi najpierw mieć skazę, która prowadzi do tragicznej konsekwencji: jest zbyt ufny swojemu przyjacielowi Kasjuszowi, który radzi mu zabić Cezara. Ponieważ Cezar zostaje zabity w Akcie 3, Brutus ma na koniec aktu 5, by rozpaczać nad swoją decyzją, i dlatego spełnia wymóg anagnozji, że tragiczny bohater rozpoznaje swój błąd. W końcu, gdy Brutus ucieka z Rzymu, pozostawiając za sobą szlachtę, traci status.
