Inną nazwą teorii chmur elektronowych jest model mechaniki kwantowej. Obie nazwy odnoszą się do idei, że lokalizacje elektronów krążących wokół jądra mogą być przybliżone.
Erwin Schrodinger opracował ten model i zastosował matematykę, aby twierdzić, że nie można wiedzieć na pewno, gdzie w danym momencie znajduje się elektron. Ruch elektronu wokół jądra nabiera wyglądu chmury, a gdziekolwiek chmura jest najgęstsza, istnieje największe prawdopodobieństwo znalezienia elektronu. Tam, gdzie chmura jest najmniej gęsta, znajduje się najniższe prawdopodobieństwo. Ta teoria uzurpuje sobie wcześniejsze wyobrażenie, że elektrony zdefiniowały orbity i zastępuje je koncepcją, że mają różne poziomy energii, które pomagają w przybliżeniu pozycji każdego elektronu w chmurze.
