Krzywa zapylenia tlenu to obszar o niskiej zawartości tlenu na wykresie tlenu względem przestrzeni, który pojawia się z powodu wyczerpania tlenu w strumieniu lub rzece, wyjaśnia Encyclopedia.com. Obszary te tworzą się, gdy ścieki lub inne zanieczyszczenia z materiałem organicznym są uwalniane do rzeki i rośliny, bakterie i inne organizmy zbierają się i wykorzystują cały tlen w wodzie próbując strawić materiał.
Kiedy woda w strumieniu lub rzece jest zanieczyszczona i bakterie rozkładają nadmiar materiału organicznego, przechodzą proces zwany oddychaniem bakteryjnym. Podczas tego procesu bakterie pobierają materiał organiczny i tlen oraz uwalniają dwutlenek węgla, wodę i energię. W tym procesie wykorzystuje się tlen w wodzie. Gdy materiał organiczny w wodzie zostanie zużyty, zawartość tlenu w wodzie wzrośnie do normalnego poziomu.
Z powodu braku tlenu, organizmy tlenowe lub wykorzystujące tlen nie mogą żyć w obszarach dotkniętych przez zakrzywienia. Zamiast tego bakterie beztlenowe pozostają w tym obszarze, wytwarzając toksyczne chemikalia, takie jak metan i siarkowodór.
Naukowcy dzielą obszar zubożony w tlen na cztery części: strefę rozkładu tuż po tym, jak materiał organiczny zaostrzył się, a tam gdzie tlen jest najniższy, strefę septyczną, w której poziom odpadów organicznych spada, ale tlen nadal pozostaje niski, strefa odzyskiwania, w której materia organiczna pozostaje na stabilnym poziomie, podczas gdy wzrasta poziom tlenu i czysta strefa, w której poziom zarówno tlenu, jak i odpadów jest równy.
