Według czasopism oksfordzkich ćwiczenie powoduje, że równowaga homeostazy organizmu zwiększa zużycie tlenu, temperaturę, uwalnianie dwutlenku węgla i dostarczanie tlenu. Ciało zużywa więcej energii podczas zwiększonego wysiłku fizycznego, co powoduje zwiększone oddychanie, pocenie się i tętno.
Britannica definiuje homeostazę jako równowagę, którą ciało utrzymuje między kilkoma systemami regulacyjnymi jako sposobem na przeżycie. Ten wewnętrzny system regulacyjny rozpoczyna się w odpowiedzi na bodźce zewnętrzne. Homeostaza jest istotnym składnikiem mechanicznej natury ciała i jest dosłownie kwestią życia i śmierci. Gdyby reakcje homeostatyczne organizmu uległy kiedykolwiek osłabieniu, mogłoby to potencjalnie spowodować wiele szkód, a nawet doprowadzić do śmierci.
Według czasopism oksfordzkich ćwiczenie jest jednym z przykładów zewnętrznego bodźca, który wymaga od organizmu zwiększenia systematycznej reakcji kilku jego wewnętrznych operacji. Na przykład energia wytworzona podczas ćwiczeń wymaga drastycznego zwiększenia ilości tlenu, od którego ciało zależy. Jako reakcja homeostatyczna na to zwiększone zapotrzebowanie na tlen, organizm musi również zwiększać szybkość, z jaką tlen jest wprowadzany do krwioobiegu. Ciało ludzkie stara się utrzymywać tę równowagę homeostatyczną przez cały dzień, także gdy ciało śpi.
