Siła jądrowa jest siłą, która utrzymuje razem cząsteczki jąder atomowych, protonów i neutronów. Jest to siła fundamentalna zdolna do pokonania siły elektrycznej, która w przeciwnym razie rozdzieliłaby jądro w skrajnie małej odległości. W przeciwieństwie do siły elektrycznej, siła jądrowa zmniejsza się bardzo szybko wraz z odległością, spadając do zera, zanim wejdzie w interakcję z elektronami atomu.
Przeciwne ładunki elektryczne przyciągają się nawzajem i podobnie jak ładunki odpychają się wzajemnie siłą elektryczną. W każdym pierwiastku, oprócz wodoru, siła ta jest obecna w jądrze. Każdy pierwiastek z wyjątkiem wodoru ma więcej niż jeden proton, a każdy proton ma identyczny ładunek dodatni. Daje to siłę elektryczną wypychającą protony. Jeśli jakaś siła nie przeciwstawi się sile elektrycznej, wszystkie jądra atomowe rozproszą się, pozostawiając wodór jako jedyny istniejący element.
Siły jądrowe zawierają również neutrony, cząsteczki o masie zbliżonej do protonów, w jądrze. Każdy pierwiastek, ale wodór ma neutrony w swoim jądrze. Liczba neutronów jest nieco zmienna, a każda inna liczba neutronów w jądrze reprezentuje inny izotop tego pierwiastka. Istnieją izotopy wodoru, które posiadają neutrony, ale są one znacznie mniej powszechne niż standardowy izotop bez neutronów. Siły jądrowe nie zawsze są wystarczająco silne, aby pomieścić razem pewne izotopy, co skutkuje powstaniem radioaktywnego izotopu.
