System mandatowy został ustanowiony przez Ligę Narodów po I wojnie światowej. System ustanowiono w celu ustanowienia przepisów dotyczących terytoriów przeniesionych między krajami.
Mandat dotyczył terytoriów kontrolowanych przez państwa, które doznały klęski podczas I wojny światowej, głównie Cesarskie Niemcy i Imperium Osmańskie. Ustanowiony 28 czerwca 1919 r. Mandat został umieszczony na mocy artykułu 22 paktu Ligi Narodów. Mandat ten był kompromisem między Mocarstwami sprzymierzonymi, w których oba terytoria zostały rozdzielone między nimi z powodu ich zamiaru pozostania w zgodzie z deklaracją przed zawiązaniem broni zawartą w 1918 r. W 1946 r. System powierniczy ONZ zastąpił system mandatowy, ponieważ komisja utworzona przez Liga Narodów miała trudności z jej egzekwowaniem.
