Carl Linnaeus, znany również jako Carolus Linnaeus lub Carl von Linné, wymyślił system klasyfikacji używany do nazwania żywych istot. Jego system klasyfikacji, zwany nazewniczą nomenklaturą, wciąż jest używany i stawia gatunki w hierarchiczna kolejność.
Nomenklatura dwumianowa polega na nazwaniu każdego gatunku przez dwie łacińskie nazwy: nazwę rodzaju i nazwę gatunku. Linnaeus posunął się nawet tak daleko, by umieścić rodzaje w porządkach, rozkazach na klasy i klasy w królestwa, aby umieścić organizmy w hierarchii i pokazać związki między organizmami.
System nazewnictwa dwumianowego ma kilka zalet w porównaniu z używaniem nazw zwyczajowych do oznaczania gatunków. Naukowcy z różnych krajów mogą odnosić się do gatunku, nie dezorientując się. Nazewnictwo dwumianowe wykracza poza kultury i dialekty. Nazwy zwyczajowe mogą być takie same dla kilku gatunków. Na przykład dęby mogą należeć do jednego z kilku różnych gatunków. Nomenklatura dwumianowa rozróżnia różne gatunki, podczas gdy nazwy zwyczajowe nie mogą.
